Tepkiler bir insanı en güzel anlatan durumlardır.Bana da her insana öğrettiği gibi şu hayat kitabı tepkileri okumayı öğreteli çok oluyor.... Sanırım insan en çok da kendine göre ;öğreten hissetiren düşündüren tepkileri seviyor.Zaman denen şey çok boyutlu bir kavram .Bambaşka bir durumun içinde ilk kez olduğunda onu nasıl anladığınla ilgileniyor.Zamanı avlamak arzusuyla yanıp tutuşanlar olabilir . Ancak zaman sadece kavranabilir derim bu ana dek anladıklarımdan.Herkesin o en ince tarafının bir ucuna dokununca ortaya çıkan kendi tepkisini anlamak gibi bir derdi olmalı bana göre. Ki ,bu da kendi içinde öteye gidebilmek anlamı taşır; tabii bu tek taraflı olunca insan yine kendini yalnız hissedebiliyor.Siz karşı tarafı anlarken hissederken ve bunu tezavuyla dile getirirken ben dememişmiydim tavrı suratınıza da çarpabiliyor bazen.O zaman o çabayı tek başınıza verdiğinizin tam da resmini görüyorsunuz karşınızda .Oysa öyle içten anlamışsınızdır ki hissetmeye dönüşmüştür içinizde ama bunu anlatamazsınız.Bunu nasıl anlatırsınız ya da .Siz anlatsanız bile karşınızdaki nasıl anlar .Herkes kendi kitabından okuyor sonuçta .
Kimse kimseye bişey anlatamaz yalnızca zamanın rehberliğinde akarsınız ve buna dayanabilenler onunla karşılaşırlar bir gün belki...Benden öte bir benlik duygusunu bırakın bulmayı hayal etmesi bile zordur pek çoğumuz için.... Bir hayalim ,bir düşüm uğruna suskunluğumun kapılarını açmışım söylenmez sözleri yazmışım ,onu ben bilmişim içimden...Onlar benim yuttuğum kelimelerimdir....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder