ÖTESİ

Bisiklet,hiçbir çocuk için sadece bisiklet olmamıştır.Bazen bir ödül,bazen bir hayal,bazen sevinç ve bazen de rüyadır...
O mahalle arkadaşlığının en güzel sorusudur ''bir tur binebilir miyim ''sorusu.Çocuk dünyasının bu fiyakalı aracı bizim yıllarda kıpkırmızı bir pinok'yoydu.Uykuya dalıp uyanınca sabah kendisinin de olacağına inanılan bişeydi...Doğru düzgün sürmeyi öğrenene kadar çok kereler düşülüp,yara bere içinde kalınsa da ,hiç pes edilmemiş bişeydi o gıcır gıcır haliyle.Hep ne de olsa bir kere öğrenildi mi, bir daha unutulmayan bişeydi kendisi.Ama asıl düşmemeyi sağlayan şey hep ileriye bakmaktı.....
Bir masal aletiydi bu haliyle bisiklet.Hep ileriye bakacaksın....
Çocukken bir yönüyle arkadaşlar arasında prestijli bir şey olsa da, gençlik yıllarında romantik bir anlama bürünür.Hep film karelerinde bembeyaz etekleriyle ağaçlı bir yolda ilerleyen uçmasın diye, bir eliyle şapkasını tutan bir genç kız fotoğrafı hatırlıyorum.Oysa küçük bir erkek çocuk için ,hayata meydan okumanın ilk işaretleriydi bisikletin üstünde uçarcasına gitmek.Onun üstünde gitme coşkusuyla bambaşka hayalerinin de ilk masalıdır.Ve o bisiklet tutkusu,o masum tekerleklerden başka hayatta varolma ve sahip olmak hazzını ona ne verebilirdi ....Çocuk dünyası sahip olmanın duygusunun en yalansız ve en masum halinin tek yeridir.Padallar çevrilip hep ileriye bakılınca ilerlemek ,gitmek ve onun üzerinde en çok da kendi olmak vardır.Aslında bugün bile bisiklete binip kısa bir tur attığınızda çocukluğunuza dönmemek işten bile değil.Bir nevi bir zaman makinesidir sanki dönen o tekerlekler .
Tekerlekler döner döner siz ileriye hep ileriye gidersiniz.İnsanın gerçek gücünün kullanıldığı bu şahane araç bugünlere ne şekilde gelirse gelsin ,değişmeyen tek şey onun üstüne bindiğinizde özgür bir meydan okumaya atılmış ilk pedal seslerinin içinize dolmasıdır.Ve gerçekte de, bunu en iyi bir çocuk anlar.Çünkü uyuyup uyandığında ,bir gün kendisinin de bir bisikleti olacağına sadece bir çocuk inanır....