Bir karşılaşmaydı iki kişi tesadüfen ...Her tesadüf gibi yaşamın en kaçınılmaz parçası oluverdi .Hatırlamaya devam ediyorum şu an .Herşey tam gerektiği gibi yaşanmaya devam ediyor.Ve yine karşılaştık aynı yerde .
Yaşamın hep iki ucu oldu benim için . Bir uctan öbür uca göz süzmeler ,bakışlar ,bazen öbür uctan diğerine sataşmalar ....Yalnız ve anıtsal bir yaşamı varederken en büyük eğlencem aradaki büyük boşluğa bir taş atmaktı yalnızca ....
Bazen ne renklidir yaşamak o müziği dinlemek için hiç çaba sarfetmeksizin oturup kalınabilir o an . O zaman kendmi farkederim bir kalem vardır ,belki de kendime yazmaya devam ederim...
Mavidir bu hava çoğu zaman .İçinde eğlencenin ,kargaşanın ,çelişkinin hiç bitmediği bir yer .Tıpkı ........
Bana kızıl siyah bir mektup fırlat bu kalabalık yalnızlığın ortasından .....
Nereye?
Sana
EY ÖBÜR UCU YAŞAMIN ORADAN GÖRÜNÜYOR MUYUM ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder