21 Ocak 2011 Cuma

CAN


''Beden can çocuğuna gebedir .Bir ömür boyu onu vücut rahminde taşır ,besler;ölüm ruhun bir başka aleme doğması hadisesinin sancılarıdır .''
(Hz.Mevlana Mesnevi ,cilt 1)


Keten ipliklerin ayrışması bir dokunun içinden dokunuş .Ruh beden birlikteliği ,varsayımdan öte bir kavramın içi boş bir kabı . O kap ki taşıyor hali ,hayali ve halden hale geçitler kurarak . Sudan buz, buzdan eriyik ,buhar ve nem dalgalanıyor hallerinde .Zayıf lambalara bel bağlamadan karanlıkta ama kendi elimle yolumu bulmayı seçtim ben . El yordamı üzüntüyü kuşatan ,kimseyi gücendirmeden alınan ne ince bir yol olmalı ki, acıtıcıdır .Zaman zaman taşsa bile taş doğurmayacak kadar canlıdır .Can çocuğu doğmadan herkes kaçışlarına sığınır . Bütün toplum çılgınca içinde can çocuğunu beslemek için sağa sola koşuşturuyorken tutkulu bir gerilim teli halindedir . Odalar hazırlanır ,herşey alınır ,çılgınca bir koşuda süslenir bezenir herzaman . Beklenen can çocuğudur bir türlü doğmak bilmeyen .Heskes hatta dünya bile bu çocuğun doğmasını bekliyor nicedir .İnsanlar ise doğum sancılarıyla kıvranıp anı yaşama peşindeler o an ki asıl varlığı can çocuğunda olan .Karnı burnunda insancıklar bu çocuğu hırslarıyla, hevesleriyle ve hayalleriyle besleyerek hissettikleri sancıları da dindirmek için prozacları yutup ,toplumsal ayinler şeklinde sarhoş olmanın peşinde geziyorlar . İşte büyük kaçış senaryosunun ta kendisi budur .
Can çocuğunu besleyen hakikatin kendidir damıtık sütüdür yaşam anlamının .O çocuk ki bir varoluştur sana seni gösteren . Anlam ise tüm kavramların canlanması bu çocuğun bile gerçekten dünyada doğmasıdır .

' Külli ruh ,cüzzi olan Can'la birleşti .Can , Külli ruhtan ,bir inci aldı koynuna koydu . Meryem , nasıl Mesihe Hz . İsa2ya gebe kaldı ise ,Cüzzi Can da koynuna koyduğu o inciden gebe kaldı ...Böylece Cüzzi Can ,canlrın canından yani Külli Can'dan gebe kalınca ,dünya 'da Can'dan böyle gebe kaldı. '
(Hz. Mevlana ,Mesnevi ,cilt 2 )

Nicedir beklenen dünyadan gerçekliğin çocuğunu ağlatmadan, ürkütmeden ,kimsesizliğin adressizliğin ortasına atmadan doğurabilmesidir . O doğum ki bir yerden bir yere . O ki ,sözün olma anı zamanın külli varlığına evren tohumundan bir can katmadır dünyaya .Bir bebeğin parmak uçlarından dokunmasıdır hayata . Bakışları şerden uzak ,duru ve canlı kendisi bir düşün doğmasıdır dünya denen rüyaya .

2 yorum:

  1. insan kendi kendini yok etmekte,bitirmekte öyle başarılıki artık can /ları doymuyor yok olmaya

    YanıtlaSil
  2. Ama hergün oteye yeni bir çocuk doğup duruyor..
    biz kararlıyız inkara..
    hep o çocuk bu doğan değil deyip duruyoruz..

    sira kendi doğumumuza gelene dek..

    YanıtlaSil







Kendi masalını kendine anlatmayan hayatı anlatmasa da olur ...Tek kitabımız odur ....