4 Şubat 2011 Cuma

BİLLUR HAZ


Herşey canlı bir söz olarak duruyorken
Toprağın gömdüğü hüznün içinde
Diriden ölü gömmenin acısıyla dalgalandı
Yaşmak rengi gökkuşağı ,yazgülü aldandı
Erken sesin bezginliğinde bir bakır tas
Su ahenginde kırıldı sesinden fırlayan tiz bir yağmur


Ona sana, eski bir ay... bildiğin bir tende sarardı .


Neydi neydi hatırlayamadığımız .
Sandıklarında kilitli kalan
Ufuk çizgisinde gülücükler saçan
Kum tanesi hüznün içindeki billur haz
Cam kırığı olup saplanırken denizin göğsüne
Köpürdüğü yerde sancıyla
Cam doğuran deniz acıtma
Pıhtıdan söz ,
gömülmüş hüzün sen de saklan toprakta
beni de sakla ..

1 yorum:

  1. Hiçbir hüzün saklanmıyor..
    Ve hiçbir hüzün insanı saklayamıyor..
    Zaten saklanmak da çare değil ki..

    YanıtlaSil







Kendi masalını kendine anlatmayan hayatı anlatmasa da olur ...Tek kitabımız odur ....