17 Ocak 2011 Pazartesi

TAD


Dönüş yolumuz adalar denizinden geçiyordu.Güverteye konan göçmen kuşların uzun bir çizgi halinde uçmaları bana hep aynı şeyi hatırlatıyor .Sanki yuvaya dönme telaşı gibi .Sonbaharın son günlerinin daha güvenli bir yerde geçirmeye karar vermişler duygusunu hissediyorum .Karşılaşmalar ve insan çabasının bir yere ulaşması söz konusuysa eğer, sakin bir gülümse yeterince anlamlıdır.Kendimizi bir kıyıya çekmenin ,balık ağı gibi bir hayatı boşluklarından yakalamak zahmetli ve yeterince karanlıktı zaten . O yüzden aydınlık biraz ılıklık ,hafiflik pembemsi bir gülümseme ise adeta iç kaplayan bir huzur tadındaydı . Kelimeler yudumlanırken telaşsız ve akıcı .Her denk düşen sözcük sıralanışı içimde bir şiiri tetikliyor dudak kıvrımlarından onları zor tutuyordum .Kıyıya çektiklerimiz adeta denizden gelen ganimettir .Zamanın bir yüzünü ortaya koyup iki bölmektir .Yaşayan bir zaman harikasının herkesten bağımsız,her şeyden özgür kılan doğasını kabul edip soluk alıp vermesini sevmektir .Parmaklarımızda hala görülen izlere değinmemeyi yeğlerim .İlk kelimeden sonrasını hatırlamıyorum .Zamanı bırakmışım .Görünmez olanla karşılaşmış olan bizler susmuşuz .O susuş ki, hatırlıyor bütün kelimeleri .Doğu batı birbirine karışmış; batıdan doğan ilk güneş olmuşuz .

3 yorum:

  1. güzeldi, özellikle şiiri tetiklemek betimlemesi :)

    YanıtlaSil
  2. kayıtdışı..:)
    Gayet güzel..
    şiir gibi..
    ''O susuş ki,hatırlatıyor büütün kelimeleri.''
    Müthiş bir ifade..:))

    YanıtlaSil







Kendi masalını kendine anlatmayan hayatı anlatmasa da olur ...Tek kitabımız odur ....